Odkrywanie smaków

W języku potocznym słowa „smak” i „zapach” w odniesieniu do jedzenia są często łączone. W rzeczywistości jednak istnieje kolosalna różnica między smakiem a aromatem jedzenia. Przypomnijmy na początek podstawowe informacje: smak to doznanie odczuwane przez usta; zdrowy człowiek jest w stanie wyczuć pięć smaków: słodki, słony, gorzki, kwaśny i umami. W akcie jedzenia, wraz z wykrywaniem smaku przez usta, nos wychwytuje aromaty pokarmowe – i to właśnie połączenie smaku i aromatu buduje właściwe doznania.

W przypadku niemowląt odkrywanie smaku i zapachu rozpoczyna się przed faktycznym kontaktem z pokarmem podczas odstawiania od piersi i jest zakorzenione jeszcze w okresie przed urodzeniem.

W ciągu pierwszych 1000 dni życia ciąża i karmienie piersią odgrywają szczególną rolę w kształtowaniu rozwoju smaku i zachowań żywieniowych dziecka. Później, w okresie rozszerzania diety, gdy dziecko uczy się, co, jak i ile jeść, stopniowo rozpoznawane są nowe właściwości pokarmu: różnorodność smaków i aromatów.

W okresie do 2. roku życia nauka smaków i zapachów jest największa (1). Czas ten wyraźnie jawi się więc jako szansa na wprowadzenie do diety dziecka wielu nowych pokarmów, zwłaszcza warzyw i innych produktów trudniejszych do zaakceptowania.